سید حسین حسینی - کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، کارشناسی ارشد گروه مطالعات پارلمانی، دفتر مطالعات سیاسی مرکز پژوهش های مجل

با افزایش وابستگی متقابل بازیگران دولتی و غیردولتی در نظام امنیت بین الملل و گسترش نقش آفرینی ساختارهای تقنینی در تامین اولویت های دفاعی سیاست خارجی، وظایف و رسالت مجالس قانونگذاری در عرصه خارجی بیش از گذشته افزایش یافته است؛ به نحوی که این مجالس نقش کتالیزوری و تسهیل کنندگی را در اجرای سیاست هایی همچون ظرفیت سازی امنیتی – دفاعی ، تنش زدایی، منطقه گرایی و اعتمادسازی ایفا می کنند. به همین دیل کشورها با رویکرد مزیت سازی حداکثری، از فرصت ها و تقلیل آسیب ها به سمت ترسیم «نقشه راه» دیپلماسی پارلمانی متناسب با ظرفیت های داخلی و الزامات منطقه ای و جهانی گام برمی دارند. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام مبتنی بر مردم سالاری دینی با بیش از یک قرن تجربه گران سنگ پارلمانی در یک محیط امنیتی بی ثبات قرار گرفته است. این امر ضرورت هم افزایی ظرفیت های دیپلماتک مجلس شوای اسلامی با نهادهای اجرایی مرتبط با عرصه سیاستگذاری خارجی و بهره گیری از ظرفیت های دیپلماسی عمومی و پارمانی را افزایش می دهد. در سال های اخیر و به ویژه در دوره هشتم و نهم مجلس شورای اسامی، نهاد پارلمان در کشور با برخی از ابتکارات شخصی یا نهادی موفق به تقویت روند دیپلماسی پارلمانی شده است.

دیپلماسی پارلمانی؛ گروه های دوستی پارلمانی؛ سیاست خارجی؛ مجلس شورای اسلامی