حسن دانایی فرد - دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
عادل آذر - استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی شیرزادی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس

امروزه بخش عظیمی از تصمیم های خط مشی عمومی در نهادی به نام پارلمان اتخاذ می شود. در واقع پارلمان، اساسی ترین نهاد خط مشی گذاری در نظام های سیاسی است. از این رو، شایستگی ها و صلاحیت افرادی که قرار است به نمایندگی از مردم به خط مشی گذاری بپردازند، حائز اهمت بسیاری است. چالش پیش رو این است که به زعم منتقدان با وجود تحولات بسیار در نظام خط مشی گذاری جمهوری اسلامی ایران، سیاست های اتخاذ شده در مجلس، همواره با کاستی هایی روبرو بوده و گاهی فاقد جامع نگری یا متناقض با سیاست های کلی نظام بوده است. به نظر می رسد علت این نواقص، عدم شایستگی های لازم در نمایندگان مجلس است. بنابراین راه حل مناسب، ارتقای شایستگی های نمایندگان و خط مشی گاران ملی است تا ضمن داشتن یک مجلس کارآمد و اثربخش، بتوان از لحاظ شدن ضرورت ها، الزامات و راهبردهای موثر در خط مشی های اتخاذ شده، مطمئن بود. مقاله حاضر، به احصای شایستگی های کلیدی خط مشی گذاران ملی پرداخته و با تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه، به بررسی و تحلیل شکاف وضع موجود و مطلوب می پردازد و نتیجه می گیرد که بین آنها تفاوت معناداری وجود دارد. در پایان نیز رهنمودهایی را در خصوص ارتقا و نهادینه سازی شایستگی های سیاستگذاران ارائه می دهد.

خط مشی گذاری عمومی؛ شایستگی ها؛ شایستگی های سیاسی؛ فنی؛ تحلیلی؛ اجتماعی؛ تعاملی؛ فردی؛ ارزشی و ادراکی