سیدعلی رضوی ابراهیمی - عضو هیات علمی سازمان مرکزی پیام نور
ابراهیم رمضانی - دانشجوی دانشگاه پیام نور مرکز ری مقطع کارشناسی ارشد

رشته ی تعامل انسان و کامپیوتر یک شاخه ی چند منظوره است که در آن روانشاسی و دیگر رشته های اجتماعی با علوم کامپیوتر، درجهت تسهیل بکارگیری کامپیوتر به صورت مفید و موثر تجمع یافته اند. این رشته، در حقیقت ترکیبی از تحقیقات پایه ای و کاربردیمی باشد که خط مشی خود را از علوم روانشناسی و اضافه شدن ایده های جدید به آن گرفته است. تکنولوژیهای جدید همواره مبحثتعامل انسان و کامپیوتر را به چالش کشیده است. تحقیقات مرتبط با تعامل انسان و کامپیوتر از ریشه های اصلی خود که همان فرآیندشناختی انسان است، فراتر رفته تا شامل فرآیندهای سازمانی و اجتماعی در هنگام استفاده از کامپیوتر در شرایط واقعی و یا استفاده ازکامپیوتر به صورت مشارکتی نیز شود. محققان تعامل انسان و کامپیوتر باید ذهن وسیعی در زمینه ی تغییرات بلند مدتی داشته باشندکه به واسطه ی استفاده از کامپیوتر در زمینه های مختلف ایجاد شده است. تکنولوژی در حال تغییر است؛ همینطور مردم و جامعه. اینها همه سریع اتفاق می افتند و می توان آنها را به عنوان هشدار در نظر گرفت. اما جامعه HCI برای کمک و مداخله چه اقداماتی می تواند انجام دهد؟ چگونه میتواند به دستاوردهای خود برسد؟ در این بخش، برخی از تغییرات اساسی که بهتر است در این رشته رخ دهد، ترسیم می کنیم. به نظر می رسد HCI نیاز به گسترش شیوه ها و رویکردهای خود دارد تا بتواند با وضوح بیشتری بر ارزش های انسانی متمرکز شود. این کار مستلزم داشتن دیدی حساستر در مورد نقش، عملکرد و نتایج طراحی، خواهد بود، که HCI را مجبور خواهد کرد که مبتکرتر عمل کند. HCI نیاز به تشکیل همکاری جدید با سایر رشته ها دارد. چرا که دست اندرکاران HCI باید با ابزارها و تکنیک های حرفه های دیگر آشنا باشند. همچنین لازم است اصطلاحات و مفاهیم اولیه HCI بررسی و مجددا تعریف شود. مفاهیم منسوخ «کاربر»، «کامپیوتر» و «تعامل» دربرگیرنده همه آنچه که HCI باید به آن توجه کند، نیست.

تعامل انسان-کامپیوتر، واسط کاربری هوشمند، توسعه ی چرخه ی طراحی و تحقیق ، تکنولوژی، دستگاه های مجازی