مریم پورمحمدی پسیخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
ابراهیم عباسی - استادیار اقتصاد و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

به استناد گزارش های ارائه شده توسط سازمان جهانی گردشگری، درآمد حاصل از توریسم با سرعت در حال افزایش است و این امر می تواند گامی بزرگ در زمینه ارتقای مناطق دارای جاذبه های طبیعی و ظرفیت جذب توریست تلقی شود، در این راستا پژوهش حاضر ضمن رویکردی تحلیلی بر حوزه های خط مشی گذاری ملی در راستای ارتقای صنعت گردشگری، به شناسایی و اولویت بندی کارکردهای دولت در خصوص توسعه صنعت گردشگری در ایران پرداخته است. این ارزیابی در دو حوزه نقش تنظیمی و شناختی دولت و با در نظر گرفتن شاخص های معین در هریک از این حوزه ها و با استفاده از ابزار تصمیم گیری چندمعیاره AHP صورت پذیرفته است، بدین ترتیب که در گردآوری نظریات 50 نفر از کارشناسان ذیربط در خصوص میزان تاثیر بخشی هریک از کارکردها در هریک از شاخص های تعریف شده، از تکنیک دلفی سه مرحله ای بهره گرفته شد و سپس این اطلاعات در قالب مدل AHP مورد ارزیابی و اولویت بندی نهایی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که در حوزه نقش های تنظیمی، برنامه ریزی ملی گردشگری، اصلاحات اداری، ارائه تسهیلات مالی و غیر مالی و تاسیس مراکز حمایتهای مالی و مشاوره ای به تریتیب دارای بیشترین اولویت می باشند. همینطور در حوزه نقش های شناختی دولت اولویت کارکرد دولت ابتدا بستر سازی فرهنگی، سپس اطلاع رسانی و در نهایت تبلیغات می باشد.

توسعه گردشگری، حوزه تنظیمی، حوزه شناختی، اولویت بندی، AHP