مونا قلی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، گروه علوم و صنایع غذایی، آمل
گلناز عالم زاده گرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، گروه علوم و صنایع غذایی، آمل
آزاده قربانی حسن سرایی - مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، گروه علوم و صنایع غذایی، آمل
سیداحمد شهیدی - مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، گروه علوم و صنایع غذایی، آمل

یکی از مسائل بزرگ در رابطه با گیاهان دارویی این واقعیت است که هنوز شواهد علمی کافی در مورد ایمنی و اثر بخشی آن ها وجود ندارد. قسمتی از این امر ممکن است با مشکل نسبی ارزیابی ترکیبی کامل از گیاهان دارویی با استفاده از سنجش دارویی و سم شناسی معمول و متداول ارتباط داشته باشد. با این حال، باید در نظر داشت که گیاهان دارویی به صورت عصاره گیاه کامل یا بخش هایی از گیاه کامل (به عنوان مثال برگ، ریشه، پوست، میوه) استفاده می شوند که می تواند شامل صدها (شاید هزاران) ترکیب شیمیایی مختلف باشد. متخصصین گیاهان دارویی بر این باورند که اجزای فعال در یک گیاه در حال تعادل هستند و هر اثر سمی در مورد یکی از اجزاء در حضور سایر اجزا خنثی می شوند. با این حال، گیاهی بودن الزاماً نشان دهنده بی ضرر بودن درمان نیست، چرا که گزارش هایی در مورد اثرات بالقوه سمی گیاهان دارویی در جامعه منتشر شده اند که ممکن است علل مختلف داشته باشد. پس از شناسایی خطر را از طریق یک سری از آزمون های سنجش سمیت، گام بعدی ارزیابی ایمنی برای تعیین سطح در معرض گیاهان دارویی قرار گرفتن (به عنوان مثال یک فرد چه مقدار از این گیاهان می تواند در یک دوره معین زمانی مصرف کند) است. پس از آن، ارزیابی خطر با ارتباط بین در معرض قرار گرفتن و خطر تعریف می شود.

ارزیابی خطرات، گیاهان دارویی، سمیت