محمد درویشی - کارشناس ارشد رفتار حرکتی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه رازی
علی حیرانی - استادیار گروه رفتار حرکتی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه رازی

هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر تمرین ذهنی و تمرین ایزومتریک حداکثر بر قدرت عضلات چنگش بود. آزمودنی های این تحقیق 30 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد و معلمان راهنمایی و دبیرستان سطح شهر کرمانشاه بودندکه به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به سه گروه ذهنی، واقعی و کنترل تقسیم شدند. در سال 1389 در خوابگاه و مدرسه افراد گروه ذهنی در مدت سه هفته به تمرین ذهنی انقباض ایزومتریک بیشینه عضلات گریپ پرداختند. در همین مدت افراد گروه تمرین بدنی انقباض ایزومتریک بیشینه عضلات گریپ را انجام می دادند و افراد گروه کنترل هیچ گونه تمرین ذهنی یا بدنی را انجام نمی دادند. میزان قدرت ایزومتریک بیشینه عضلات گریپ به وسیله دستگاه داینامومتر اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر انجام شد. نتایج نشان داده قدرت عضلات چنگش دست راست در دو گروه تمرینی ذهنی و بدنی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بالاتر رفته است. قدرت عضلات چنگش دست چپ در گروه تمرینی بدنی به طور معنیداری نسبت به گروه تمرین ذهنی و کنترل بالاتر بود. با توجه به یافته ها به نظر می رسد که تمرین ذهنی جایگزنی خوبی برای حفظ و افزایش قدرت عضلانی است برای زمانی که استفاده از تمرین ورزشی امکان پذیر نیست مناسب باشد.

تمرین ذهنی، تمرین واقعی، قدرت گریپ، بزرگسالان