نگار حیدری متین - کارشناس ارشد معماری اسلامی

یادمان ها دسته ی از عملکردهای معماری می باشند ، که در متن فضای شهری به منظور تداعی ، بخشی از خاطرات مشترک جمعی خلق می گردند . این تداعی خاطرات نوستالژیک ملی ، که به طور معمول در رابطه با یک رویداد ، یک فرد، یک مکانو یا احساسات مشترک از یک مفهوم است ، با گنجاندن معانی ضمنی در قالب کالبد مادی یادمان ها میسر می گردد . پیوند متداعی میان این دو وجه معنایی و کالبدی ، ما را بر آن داشت که یادمان ها را در قالب یک نشانه درون نظام نشانه شناسیزبان ، مورد بازشناسایی قرار داده و دو وجه متعامل اش را به منظور مقاصد تحلیلی متمایزاز یکدیگر در نظر گیریم .به این ترتیب در روندی پژوهشی تعداد کثیری از ابنیه ی یادمانی و وجوه متداعی شان با متغیر دانستن شاخصه های زمانی و مکانی مورد بررسی قرار گرفتند و در نتیجه ، شباهت ها و تماییزاتی میان نشانه های یادمانی در برخی از ادوار تاریخیمشاهده گشت ، که تحت تاثیر ملزومات زمانی ، مکانی و سیاست های تبلیغی-آموزشی کارفرمایان اثر ، نشانه های یادمانی رادر چهار دوره ی متمایز زمانی دسته بندی نمود . در ادامه ، سیر تحولات تدریجی در وجه معنایی و وجه کالبدی نشانه های یادمانی در هر دوره ی زمانی ، نحوه ی بیان وجوه نشانه ی و نیز میزان تخصیص اهمیت به هر یک از وجوه دوگانه در هر دوره ، به تفضیل بیان خواهد شد

نشانه ی یادمانی ، وجه معنایی نشانه ، وجه کالبدی نشانه ، واژگان بیان در معماری یادمانی ، تحولات تدریجی در نحوه ی بیان وجوه نشانه ی یادمانی ، ادوار تاریخی در ساخت نشانه های یادمانی