حسین منوچهریان - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
محمد سعیدی مهر - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

همواره توجه به مقوله توسعه پایداری شهری از مهمترین سرفصل های توسعه به حساب می آید. توجه به نقش صنعت گردشگری در راستای توسعه پایدار را تنها نباید خاص کلانشهرها دانست. گردشگری بعنوان عامل جذب، در تلفیق فرهنگ ها و شناسایی فرهنگ تمدن ها و ملل نقش به سزایی در عرصه ی جهانی بازی می کند. همچنین گردشگری با نگاه توسعه پایدار نواحی امکان استفاده ی نسل های آتی را از پتانسیل ها و جاذبه های فرهنگی و تاریخی و طبیعی فراهم می کند. در همین راستا یکی از گاهواره های تمدن ایران زمین که حلقه ی اتصال تمدنی، مابین شبه قاره هند و بین النهرین است. شهر زابل با داشتن جاذبه های گردشگری فراوان می تواند در جلب گردشگران و افزایش اشتغال در این شهر، و ایجاد توسعه پایدار در این منطقه را ایجاد می کند هدف مقاله حاضر تأثیر صنعت گردشگری در توسعه پایدار شهری مطالعه موردی زابل، با استفاده از مدل Topsis می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. محدوده مورد مطالعه مکانهای گردشگری (شهر سوخته، چاه نیمه، کوه خواجه) شهر زابل است. مکان های گردشگری موردنظر با توجه به 5 معیار کمی و کیفی به مدل Topsis مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از این مدل، سلسه مراتب و اولویت بندی مکان های گردشگری را در سطح زابل به این صورت می باشد A3>A2>A1 می باشد. بنابراین A3(چاه نیمه) در رتبه اول، A2 (شهر سوخته) در رتبه دوم، A1 (کوه خواجه) در رتبه سوم قرار می گیرد.

صنعت گردشگری، توسعه پایدار، مدل Topsis