عادله خاور - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مرتعداری دانشگاه فردوسی مشهد
محمد جنگجو - عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد
حمید اجتهادی - عضو هیئت علمی دانشکده علوم پایه، دانشگاه فردوسی مشهد

در این تحقیق اثر مواد آللوشیمیایی موجود در عصاره آبی دو گیاه مهاجم مرتعی Sophoralehmanni., Peganum harmala L.بر جوانه زنی بذر و خصوصیات مرفولوژیک رشد گیاهچه گون نترAstragalus squarasus)بررسی شد. تیمارهای آزمایشی بهصورت ترکیب فاکتوریلی عصاره دو گونهگیاهی (اسپند و سوفورا)، دو نوع عصاره (اندام هوایی یا ریشه) و چهار سطح عصاره گیاهان 0و2و10و50 درصداعمال شد. عصاره آبی گیاهان اسپند، و سوفورا باعث کاهش معنیدار درصد جوانهزنی بذور، سرعت جوانهزنی، طول ساقهچه و ریشهچه و وزن خشک گیاه چه گونه نتر شد. میانگین سرعت جوانهزنی تحت عصاره اندام هوایی و ریشهگیاهان و غلظت آن به ترتیب 1.67 و 3.11 بذر در روز بود. در غلظتهای پایین عصاره، اثرات منفی آن کمتر بود، حتی غلظت 2 درصد ریشه اسپند باعث افزایش نسبی جوانهزنی بذر و رشد نهال گونه نتر شد. اثر بازدارندگی عصاره اندام هوایی بیشتر بود. نتیجهگیری، حضور گیاهان مرتعی آللوپات ممکن است باعث شکست پروژه هایاصلاح مرتع شود؛ اگر گراسها در فصولی از سال کشت شوند که حضور مواد آللوپات در خاک در حداقل است ممکن است باعث افزایش موفقیت کاشت نیز شود. یا اینکه از انتخاب گونههایی که حساسیت زیادی به گیاهان آللوپات موجود در عرصه دارند، خودداری شود

آللوپاتی، جوانه زنی، استقرار گیاهان، عصاره گیاه