محمد حسینی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران ، ایران
رامین نبی زااده - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران ، ایران
شاهرخ نظم آرا - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران ، ایران
غلامحسین صفری - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران ، ایران

کاربرد وسیع تری کلرواتیلن (TCE) و ورود متعاقب آن به محیط زیست موجب بروز مشکلات و معضلات بهداشتی و زیست محیطی عدیده ای شده است. در این مطالعه تجزیه TCE در غلظت های مختلف در یک راکتور با غلظت های مختلف پراکسید هیدروژن و نانو ذرات TiO*2 در فشارهای مختلف اکسیژن در سه pH مورد بررسی قرارگرفت . به منظور بررسی اثر سینرژیستی اکسیژن محلول تحت فشار در ابتدا غلظت های H*2O*2 و Ti*O و همچنین ph بهینه شد و سپس آزمایشات در شرایط بهینه در فشارهای اکسیژن و زمان ماندهای مختلف انجام گرفت. برای سنجش TCE دستگاه گاز کروماتوگرافی مجهز به دتکتور FID مورد استفاده قرارگرفت. براساس نتایج مقادیر بهینه شده پراکسید هیدروژن، نانو ذرات TiO*2 به ترتیب 50 و 100 میلی گرم در لیتر بود؛ همچنین راندمان حذف در شرایط یکسان در ph اسیدی بالاتر بود. نتایج مطالعه نشان داد که درصد حذف TCE در شرایط کاربرد اکسیژن محلول تحت فشار به طور قابل ملا حظه ای نسبت به حالت عدم کاربرد آن بیشتر است. درصد حذف برای غلظت های 3000، 1500، 300و 150 میکروگرم در لیتر تری کلرواتیلن در شرایط عدم کاربرد اکسیژن تحت فشار به ترتیب 48/27، 51/22، 58/13و 64/33 درصد بود و این درصد حذف با اعمال فشار 2/5 اتمسفر به ترتیب به 84/85، 89/14، 93/13 و 94/99 درصد رسید. نتایج مطالعه نشان داد کاربرد اکسیژن محلول تحت فشار موجب افزایش راندمان فرایند H*2O*2/TiO*2 در حذف تری کلرواتیلن از محیط آبی شده و می تواند به عنوان یک عامل سینرژیست به همراه سایر اکسیدانها برای حذف این ترکیب از محیط آبی مورد استفاده قرار گیرد.

تری کلرواتیلن، اکسید اسیون پیشرفته، اکسیژن محلول تحت فشار، نانو ذرات