بیژن بینا - استاد دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
عباس شاهسونی - دانشجوی دکترای بهداشت محیط ، دانشگاه علوم پزشکی تهران
غلامرضا اصغری - دانشیار گروه فارماگوگنوزی ، دانشکده داروسازی ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
اکبر حسن زاده - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

فرآیندهای انعقاد و لخته سازی از مهمترین فرآیندها در تصفیه خانه های آب می باشند. در ایران برای فرآیند انعقاد از نمکهای فلزی سولفات آلومینیم و کلرید فریک استفاده می گردد. در طی سالهای اخیر از ماده منعقد کننده پلی آلومینیم در تصفیه خانه آب بابا شیخعلی استفاده می گردد. استفاده از منعقد کننده های سنتزی از لحاظ جنبه های بهداشتی و هزینه های اقتصادی در کشورهای در حال توسعه مقرون به صرفه نمی باشد. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی دو منعقد کننده پلی آلومینیم کلراید و عصاره دانه مورینگا اولیفرا به عنوان مهمترین منعقد کننده طبیعی شناخته شده ، می باشد. مورینگا اولیفرا در مناطق جنوبی کشور ایران به گز روغنی معروف است . یک گونه از این درخت به نام مورینگا پرجنریا (خار عروس ) بومی کشور ایران است. این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی بر روی آب مقطر حاوی کدورت مصنوعی کائولین انجام گردید. آزمایش ها در چهار محدوده کدورت 10، 50، 500، و 1000NTU و چهار محدوده pH، 5، 6، 7 و 8 با استفاده از دستگاه جار انجام گردید. عصاره دانه مورینگا اولیفرا در غلظت بهینه 30-10 میلی گرم بر لیتر و pH بهینه برابر با 8-6 به ترتیب قادر به حذف 55، 89، 97 و 98 درصد کدورتهای فوق می باشد. پلی آلومینیم کلراید در غلظت بهینه 30-20 میلی گرم بر لیتر و. pHبهینه برابر با 8 قادر به حذف 89، 95 ، 98 و 99 درصد از کدورتهای فوق می باشد. عصاره دانه مورینگا اولیفرا تأثیر اندکی بر pH دارد و در حذف کدورتهای بالا نسبت به کدورتهای پایین کارآیی بیشتری دار. کارآیی پلی آلومینیم با کاهش pH کاهش می یابد.

کدورت ، مورینگا اولیفرا ، پلی آلومینیم کلراید ، انعقاد ، لخته سازی