آوید بنی هاشمی - کارشناس ارشد عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمدرضا علوی مقدم - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا مکنون - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
منوچهر نیک آذر - استاد دانشکده مهندسی شیمی ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

امروزه در ایران ، منعقدکننده هایی که بیشترین کاربرد را در تصفیه خانه های آب دارند ، سولفات آلومینیم (آلوم ) و کلرید فریک می باشند. این در حالی است که در کشورهایی نظیر کانادا ، ایتالیا ، آمریکا ، چین ، فرانسه و انگلستان و به تازگی در ایران در تصفیه خانه بابابشیخ علی اصفهان ، مادهی به نام پلی آلومینیم کلراید (PACl) جایگزین گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه عملکرد ماده منعقد کننده PACl با کلرید فریک و آلوم ، بررسی تأثیر شرایط متغیر دمایی ، و مطالعه عملکرد توأم آن با کمک منعقد کننده نشاسته ، برای حذف کدورت از آب کدر شبیه سازی شده با کائولین ، بوده است . نتایج مشاهدات ، علاوه بر آشکارسازی روند ته نشینی توسط هریک از منعقدکننده های مذکور ، نشان از سرعت بالای ته نشینی فلاک ها با پلی آلومینیم کلراید داشت. برخلاف دو منعقدکننده آلوم و کلرید فریک ، پلی آلومینیم کلراید به تغییرات دمایی آب حساس نبوده و نوسانات کدورت باقی مانده دیده نشد. در غلظتهای بالای PACl ، افزودن نشاسته تأثیری بر میزان کدورت باقی مانده نداشت ؛ در حالی که غلظتهای پایین تر ، نشاسته به خوبی به عنوان کمک منعقدکننده وارد عمل شده وبه طور قابل توجهی باعث کاهش کدورت باقی مانده گردید.

تصفیه آب ، انعقاد و لخته سازی ، پلی آلومینیم کلراید ، کلرید فریک ، آلوم ، نشاسته