مهدی ذوالفقاری - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده مهندسی شیمی ، دانشگاه صنعتی شریف ، تهران
ایران عالم زاده - استاد ، دانشکده مهندسی شیمی ، دانشگاه صنعتی شریف ، تهران
منوچهر وثوقی - استاد دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی شریف
نگار تفتی - دانشجوی کارشناسی ، دانشکده شیمی ، دانشگاه صنعتی شریف ، تهران

فرایند لجن فعال یکی از گسترده ترین فرایندهای تصفیه بیولوژیکی پسابهای نفتی در پالایشگاههای کشور است . استفاده از این فرایند مشکلاتی مانند عدم تصفیه مناسب در غلظتهای بالای هیدروکربن ، افزایش حجم لجن ، تولید بالای لجن و ناپایداری در برابر شوک را به همراه خواهد داشت. ایده اصلی این تحقیق استفاده همزمان از رشد چسبیده و معلق برای بهبود بخشیدن فرایند لجن فعال بود . به این منظور کارایی بیوراکتور بافل دار هیبریدی با حجم 34/5 لیتر در تصفیه مصنوعی پساب حاوی آلاینده نفتی با راکتور لجن فعال مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . حامل بستر ثابت سطح ویژه بالایی (600m2/m3 ) را برای رشد میکروارگانیسم های چسبیده فراهم می کند. میزان تصفیه پذیری در زمان های ماند، COD و غلظت و آلاینده های مختلف مورد بررسی قرار گرفت . در شرایط بهینه برای بیوراکتور هیبریدی (دمای 27 درجه سلسیوس ، pH برابر 7/5 ، DO برابر 4/1 میلی گرم در لیتر ، نسبت واحد برای جریان برگشتی . COD/TPH برابر 2/5) متوسط درصد حذف آلاینده نفتی و COD به ترتیب بیش از 92 و 83 درصد رسید که با مقایسه با شرایط یکسان در راکتور لجن فعال افزایش قابل توجهی را نشان داد ، بنابراین فرایند مرسوم تصفیه پساب نفتی را می توان با تغییر در شکل تانک هوادهی و استفاده از بیوفیلم بهبود بخشید.

راکتور لجن فعال بافل دار هیبریدی ، راکتور لجن فعال ، بیوفیلم ، حذف COD