سیدامیر کابلی فرشچی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه بین المللی امام رضا
تکتم حنایی - دانشجوی مقطع دکتری طراحی شهری واحد علوم و تحقیقات تهران
علی احمدی رستگار - فارغ التحصیل مقطع کارشناسی مهندسی شهرسازی از موسسه آموزش عالی خاوران

گرچه با گذشت زمان شهرها در مسیر پیشرفت قدم برداشته اند ولی ه نوز جای خالی فضاهای شهری پایداری که بتوانند برای نسل امروز و آیندگان بستری مناسب را جهت برقراری تعاملات اجتماعی، پرکردن اوقات فراغت، استفاده بهینه از زیرساخت ها و امکانات به همراه درآمدزایی فراهم کنند، به خوبی حس می شود. نادیده گرفتن اهمیت هویت در طرح ها و برنامه ها یکی از عوامل این پدیده است، لذا پژوهش حاضر به دنبال تقویت نقش هویت در خلق یک فضای شهری پایدار می باشد. در این راستا روش های کیفی از جمله پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده در جمع آوری اطلاعات پیرامون خیابان امام خمینی مشهد (حدفاصل خیابان مدرس و پاسداران) مورد استفاده قرار گرفته و تجزیه و تحلیل آنها بر اساس تحلیل کمی (Crosstab (Phi and Cramer's V و Frequency انجام شده است. نتایج استخراج شده نشان می دهد آن بخش هایی از محور که عوامل هویت ساز در آنها به شیوه ی مناسبتری به کار رفته، زیرساخت های مطلوب تری را در زمینه ی شکل گیری فضاهای شهری پایدار دارا می باشند. طراحی و تخصص عوامل هویت ساز بهینه به محل های جدید و همچنین بهبود وضعیت عناصر گذشته محور از این نظر، باید مد نظر قرار گیرند تا شرایط لازم برای شکل گیری یک فضای شهری پایدار را فراهم آورند. فضایی که مردم آن را مطابق با شرایط و ویژگی های خود دانسته، از آن استقبال و بخشی از نیازهایشان را از طریق آن تأمین کنند، بعلاوه ی این که این فضا می بایست دارای قابلیت های کافی برای استفاده ی نسل های بعدی بوده تا از هدررفتن منابع موجود و اختصاص زمان و هزینه در آینده جلوگیری نماید.

پایداری، فضای شهری، هویت، خیابان