بیژن عبدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان غربی
کاوس شهری - دکتری معماری دانشگاه ملی باکو، هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان غربی
سعید خوش نیت - دکتری معماری دانشگاه ملی باکو، هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان غربی

چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری می گذرد و مجامع بین المللی راهکارهای بسیاری را برای تکامل آن ارائه نموده اند. هدف نهایی طراحی پایدار در پیدا کردن راه حل هایی مؤثر و مفید کمی، کیفی، جسمی و روانشناختی به منظور ساختمان سازی برای کاربران می باشد. احتمالات و امکانات زیادی برای رسیدن به چنین هدف به ظاهر دشوار است. سه اصل طراحی پایدار، حفظ و بقای منابع، طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسان محور، ایجاد یک آگاهی گسترد از پیامدهای محیطی ک با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. (راهبردهای) موجود در دل هر یک از اصول، ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازد. این راهبردها به منظور پرورش فهم و درک این موضوع که چگونه یک ساختمان با محیط های داخلی، محلی و جهانی در همکنش است. اصول پایداری مجتمع های مسکونی از بعد اجتماعی شامل عدالت و زیباشناختی و راحتی و آسایش و امنیت و رشد کودکان و هویت اجتماعی و سایر مسائل مشابه مورد بررسی قرار می گیرد. حاصل چنین است: عامل اول، آسایش درون خانه (فیزیکی)، عامل دوم، بازی پذیری فضاهای باز و چند منظوره برای کودکان، عامل سوم، هویت اجتماعی، عامل چهارم، نظم اجتماعی. در این مقاله مختصراً به معرفی روشهایی کلی برای به کاربردن طراحی پایدار در معماری پرداته ایم که خطی مشی هستند برای تحقیق و بررسی بیشتر مسائل.

مجتمع مسکونی، پایداری اجتماعی، معماری پایدار، آسایش، طراحی پایدار، طبیعت، اقلیم