فریدون وردی نژاد - عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

چین امروز، با چین دیروز فاصله ای معنی دار پیدا کرده است. در این کشور، پیشبرد اصلاحات اقتصادی و تداوم و تکمیل سیاست درهای باز، حفظ ثبات و آرماش سیاسی و اجتماعی، همراه با توسعه وحدت و یکپارچگی ملی، وظیفه ای همگانی محسوب می شود. این اصل از ابتدای سال 1978 که اصلاحات اقتصادی آغاز شد تا امروز، محور تغییرات ساختاری و جوهری چین بوده است. اصلاحات عمل گرایانه دو دهه گذشته، سیاست درهای باز و توسعه تجارت خارجی هیچگاه چینی ها را از توجه به اهداف و مصالح ملی غافل نکرده و رشد اقتصادی چین، شتاب کنترل شده ای بر بستر راهبردهای داشته است. نظارت دولتی بر آموزش و پژوهش و تدوین برنامه های توسعه ای، پس از دو دهه همچنان از سوی حزب تمرکزگرای چین اعمال می شود و برنامه های اقتصادی بخش خصوصی هنوز نتوانسته است این انحصار را بشکند. دولت چین تاکنون موفق شده است با استفاده از فناوری نوین، سرمایه و دانش فنی و مدیریت خارجی و اصلاح مقررات داخلی کشور، از طریق سیاست های تشویقی و اعمال تسهیلات ویژه، توان علمی، آموزشی، پژوهشی و تحقیقاتی را در قالب سرمایه های شگفت اگیز به چین سرازیر کند. از نظر اجرایی، در چین پروژه مناطق ویژه اقتصادی و پارک های فناوری و تحقیقاتی دنبال گردید و طرح های آموزشی و پژوهشی ویژه ای به اجرا گذارده شد. امید است این تجربیات و ایده های امتحان شده، انگشت اشاره ای برای بومی سازی و آزمو در مسیر پر فراز و نشیب توسعه ایران باشد.

اصلاحات عمل گرایانه، توسعه هدفمند، پارک های علم و فناوری، مناطق ویژه اقتصادی، چینی های ماوراء بحار، برنامه های آموزشی-پژوهشی ویژه