رضا انصاری - دانشگاه اصفهان، گروه مدیریت (استادیار)
حمیدرضا طیبی - جهاد دانشگاهی (دانشیار)

نظام ملی نوآوری به عنوان یک رویکرد سیستمی به نوآوری، در برگیرنده عناصر و ارتباطاتی است که در جهت تولید، انتشار و استفاده از دانش جدید و سودمند از نظر اقتصادی، با یکدیگر در تعاملند و درون مرزهای یک کشور عمل میکنند. یکی از این عناصر، سازمانهای پژوهش و فناوری هستند و اغلب کشورها دارای چنین سازمانهایی هستند که مستقل و غیربنگاهی بوده و با این فرض تأسیس شده اند که می توانند یا باید بتوانند بخش مهمی از نظام نوآوری را تشکیل دهند. در کشورهاى در حال توسعه نقش این سازمانها به دلیل ضعف در پایه هاى فناورانه و فقدان تعاملات پویا میان بازیگران نظام نوآورى حیاتى تشخیص داده شده است. از مطرح ترین این سازمان ها در نظام نوآوری ایران، جهاد دانشگاهی است. این مقاله به دنبال بررسی و تبیین سازمانهای پژوهش و فناوری در نظام ملی نوآوری است و جهاد دانشگاهی را به عنوان یک نمونه مورد مطالعه قرار می دهد. به همین منظور این مقالهدلایل شکل گیری سازما نهای پژوهش و فناوری، ویژگی های متمایز کننده، کارکرد و گستره فعالیت و جایگاه این سازمانها را در نظام ملی نوآوری بررسی می نماید. در ادامه به تبیین جهاد دانشگاهی به مثابه یک سازمان پژوهش و فناوری و مهمترین ویژگی های نظام نوآوری کشور پرداخته و در انتها پیشنهادهایی ارائه می شود که مرتبط با نقش و جایگاه جهاد دانشگاهی در نظام نوآوری ایران و گستره فعالیت های آن به مثابه یک سازمان پژوهش و فناوری می باشد.

سازمان پژوهش و فناوری، نظام ملی نوآوری، جهاددانشگاهی