فریماه سیف - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان
مهدی کدیور - استاد گروه علوم وصنایع غذایی دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزی

محدودیت استفاده از فیلم های بر پایه منابع گیاهی و جانوری مربوط به ویژگی های مکانیکی و ممانعتی ضعیف آن ها در برابر گازها، در مقایسه با پلیمرهای نفتی است. امروزه استفاده از نانوذرات به جهت بهبود خواصمکانیکی بیوپلیمرها در صنعت بسته یندی محدودیت استفاده از فیلم های زیست تخریب پذیر را از بین برده است. در این پروژه هدف استفاده از نانو ذره رس افزایش مقاومت و کاهش حلالیت فیلم زیست تخریب پذیر کربوکسی متیل سلولز است. ساخت نانو کامپوزیت کربوکسی متیل سلولزCMCنانو رس با مقادیر مختلف به روش قالب ریزی نشان داد که افزایش درصدهای بیشتر نانو رس نسبت به ماده خشک باعث استحکام بیشتر فیلم شده و حلالیت در آبدر آن کاهش می یابد. نتایج حاصل از آزمون های فیزیکی نشان داد که بیشترین درصد از نانو رس ( 10 %) ، کم ترین میزان حلالیت در آب و رطوبت را داشت. این اثر بدلیل کاهش ویژگی آبدوستی نانوکامپوزیت تولید شده است. پس استفاده از این بیوپلیمر می تواند در افزایش مدت زمان نگهداری مواد غذایی مناسب باشد

بسته بندی زیست تخریب پذیر، بیو پلیمر، کربوکسی متیل سلولز، نانو رس