پرستو موچانی - دانشگاه تربیت مدرس بخش مهندسی مواد – گروه نانوفناوری تهران، ایران
رسول صراف ماموری - دانشگاه تربیت مدرس بخش مهندسی مواد – گروه سرامیک تهران، ایران
نسترن ریاحی نوری - پژوهشگاه نیرو مرکز شیمی و مواد – گروه پژوهشی مواد غیرفلزی تهران، ایران

یکی از روش های مناسب و پرکاربرد برای سنتز نانوذرات نقره با پراکندگی مناسب، روش احیای شیمیایی است. در این میان استفاده از یک فعال کننده سطحی ضروری است. به همین دلیل در این پژوهش از پلی وینیل پیرولیدون ( PVP) به عنوان پراکنده ساز استفاده شد تا مانع رشد، تجمع و فرورفتن نانوذرات نقره در یکدیگر شود. در این تحقیق ابتدا نانوذرات نقره با استفاده از نیترات نقره به عنوان حامل نقره، گلوکز به عنوان کاهش دهنده و پلیوینیلپیرولیدون به عنوان فعال کننده سطحی استفاده شد. سپس با کنترل و تغییر پارامترها، روند واکنش کاهشی مورد مطالعه و بهینه شد. نتایج حاصل از هر آزمایش مورد بررسی پراش اشعه ایکس ( XRD) ، طیف سنجی اشعه مرئی-فرابنفش ( UV-Visible) و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدان ( FESEM) قرار گرفت. نتایج نانوپودرهای نقره نشان داد که ذرات ریز ( زیر 100 نانومتر)، با توزیع اندازه باریک و با خلوص بالا تهیه شده است. همچنین با تبدیل این ذرات به نوعی جوهر (خمیر) و اعمال آن برروی یک صفحه شیشه ای و اندازه گیری میزان هدایت الکتریکی، بهترین شرایط آزمایش کاهش شیمیایی بدست آمد. نتایج نشان داد که نقش پلیمر پلی وینیل پیرولیدون در این فرایندها جهت دستیابی به نانو ذرات مناسب بسیار حائز اهمیت است.

نانو ذره؛ نقره؛ کاهش شیمیایی؛ نیترات نقره؛ گلوکز؛ پلی وینیل پیرولیدون