شهاب اقبالی - دانشجوی کارشناسی ارشد علف های هرز دانشگاه فردوسی مشهد
محمد حسن راشد محصل - استاد دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی نصیری محلاتی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

در سال های اخیر توانایی گیاهان زراعی در تناوب با زعفران توجه متخصصان را به خود جلب کرده است . بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قا لب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد . فاکتور اصلی بقایای پیاز و اندامهای هوایی زعفران بود و فا کتورهای فرعی ۴ غلظت مختلف بقایای زعفران و ۴ گیاه زراعی را شامل می شد. یک گلدان نیز بعنوان شاهد د ر نظر گرفته شد . نتایج نشان داد که برگ و پیاز زعفران دارای اثرات متضاد بر شاخص های رشدی چاودار و گندم هستند بطوریکه بافت برگ زعفران موجب افزایش و بافت پیاز موجب کاهش در شاخص های مورد اندازه گیری نسبت به شاهد شد . افزایش شاخص های مورد اندازه گیری بر اثر افزا یش درصد بافت برگ زعفرانبه خاک از غلظت ۳۵ درصد به یک درصد افزایش بیشتری نسبت به سایر غلظت ها نشان داد و کاهش شاخص های مورد اندازه گیری بر اثر اضافه کردن بافت پیاز از غلظت یک درصد به ۲ درصد کاهش بیشتری نشان داد . افزایش درصد سطح برگ و بیوماس اندامهای هوایی در چاودار بیشتر از گندم بود , ولی افزایش درصد بیوماس ریشه در گندم بیشتر از چاودار شد . در مجموع , به احتمال زیاد , گندم در برابر اثر آللوپاتی پیاز های زعفران مقاومتر از چاودار است.

زعفران، آللوپاتی، گندم، چاودار