حبیب اله روشنفکر - دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز
موسی مسکرباشی - دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز
علی کاشانی - دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز

با توجه به نیاز جامعه به پروتئین حیوانی به ویژه طیور و مصرف بالای دانه ذرت، تأمین بخشی از دان مورد نیاز از طریق کشت و توسعه جو بدون پوشینه امکان پذیر می نماید. در این رابطه اهمیت مصرفی ارقام پر محصول و سازگار با شرایط محیطی بخوبی روشن م یشود. از آنجایی که پوسته 10 تا 13 درصد وزن خشک دانه جو معمولی را تشکیل می دهد، از نظر انرژی تولیدی، جو بدون پوشینه حدود 12 درصد نسبت به جو معمولی در تغذیه طیور برتری دارد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش مقدماتی 54 ژنوتیپ در اهواز، پانزده ژنوتیپ انتخاب شد و در یک آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی اهواز اجرا گردید . هر واحد آزمایشی دارای ابعاد 1/2 × 4 متر با هشت خط کاشت به فاصله خطوط 15 سانتی متر و عمق کاشت 4-3 سانتی متر در نظر گرفته شد . عملکرد کل، عملکرد دانه و اجز ای آن، عملکرد کاه، شاخص برداشت و ارتفاع گیاه اندازه گیری شدند . میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های شماره 47، 20، 27، 11 و 54 با سایر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان دادند . بیشترین عملکرد دانه با میانگین 3814 کیلوگرم در هکتار متعلق به ژنوتیپ شماره 47 و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ شماره 7 با 1049 کیلوگرم در هکتار بود. همچنین ژنوتیپ های شماره 47، 11، 27، 43، 54 و 20 با شاخص برداشت بالاتر از 31/7 درصد در زمره ژنوتیپ های برتر از نظر این صفت بودند.

جو بدون پوشینه، ژنوتیپ و عملکرد دانه