رقیه نوری پورلیاولی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه شهید بهشتی،تهران، ایران
نورمحمد بخشانی - استاد، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان- گروه روانپزشکی و روان شناسی بالینی، زاهدان، ایران

این پژوهش به بررسی رابطه احساس معنابخش بودن زندگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه پرداخته است.جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان سینه متاهل 2 الی 02 سال هستند که در بیمارستانها و مراکز درمانی شهر تهرانتحت درمان قرار دارند که گروه نمونه شامل بیماران مبتلا به سرطان سینه که 02 نفر میباشد. در این افراد، نوع درمان جراحی 02 نفر آنها رادیکال ماستکتومی و 2 نفر آنها جراحی نگهدارنده میباشد. روش نمونهگیری بصورت هدفمند است وجهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه احساس معنابخش بودن زندگی و پرسشنامه کیفت زندگی مخصوص بیماران مبتلا به سرطان استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt- استودنت مستقل، آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که بین احساس معنا بخش بودن زندگی و کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنادار وجود داردو این همبستگی در سطح P >0/05معنادار میباشد. کیفیت زندگی و احساس معنابخش بودن زندگی در بیمارانی که نوع درمان آنها جراحی با حفظ سینه بود به طور معناداری بیشتر از بیمارانی است که درمان آنها جراحی با برداشت کامل سینه بود

سرطان سینه؛ معنا در زندگی؛ کیفیت زندگی