شهره جوادی - دکتری تاریخ هنراستادیارگروه مطالعات عالی هنردانشگاه تهران

منظره پردازی وگرایش به طبیعت درمینیاتورشاخه ای ازهنرطبیعت گرای ایران باستان است که ریشه درباورها وایین های نیاکان ما دارد آنچه فضای مینیاتور را با خیال و رویا وبه عقیده جمعی از اندیشمندان به عالممثال و عالم تجرید پیوند میزند، شیوه قرا رگیری عناصر واقعی و طبیعی است که در زمان و مکانی واقعی نمیگنجد وبه گون های غیر متعارف، رویایی و نمادین درکنارهم قرار گرفته اند. این مقاله با استنادبه نگاره همای و همایون درباغ شاهی حضورطبیعت واقعی و نمادین رادراین اثربررسی و درنهایت شیوه خاص پردازش طبیعت درنگارگری ایرانی را درراستای ضرورت تبیین مفهوم قدسی طبیع ت در دوران پیش از اسلام ارزیابی میکند

طبیعت ، مینیاتور ، نماد ، خیال ، واقعیت ، آیین و باور