مهرناز مولوی - دکتری طراحی شهری استادیاردانشگاه گیلان
سیده صدیقه طباطبایی ماسوله - دانشجوی کارشناسی ارشدطراحی شهری پردیس دانشگاه گیلان

رودخانه های شهری دارای نقش ارزنده ای درارتقا کیفیت محیطی شهری میباشند کناره این رودخانه ها فضای شهری ممتدی است که درتصویرذهنی شهروندان سرزندگی را درشهربجای می گذارد و به عنوان فضاهای چندعملکردی امکان ایجادفضای شهری سرزنده و جاذب جمعیت را فراهم می اورند و دارای مشخصات و نشانههای خاصی ازقبیل خطی بودن تقویت راههای پایده و دوچرخه سواری و ورزشی ایجادفضای سبز و کنترل محیطی و... می باشند اما متاسفانه این فضاهای ارزشمند امروزه چیزی جز یک فضای بازمانده و رها شده شهری نیستند و کیفیت زندگی دراین فضاها به شدت پایین است عدم توجه به این پتانسیل طبیعی ارزشمند درشهرها و بسط نابسامانی های ناشی ازنبود طرحی ازپیش اندیشیده شده اتخاذتدابیر ویژه وراهگشا به منظور احیای این فضاهای رها شده و ایجادفضای عمومی سرزنده و بسترساز شکل گیری تعاملات اجتماعی را ضروری می نماید این نوشتار درصدد است که درراستای طرح توسعه گردشگری شهری به تبیین جایگاه این عنصرطبیعی ارزشمند و تاثیر آن درگسترش فضاهای شهری جاذب جمعیت بپردازد و سپس باتوجه به اصول و اهداف طراحی راهبردها و سیاستهایی جهت طراحی پارک های خطی رودکناری دردرون شهر ارایه میگردد و درانتها نیز پیشنهاداتی جهت طراحی فضاهای رودکناری مطرح میشود تا این فضاها را برای استفاده کنندگان محلی و دیگر افراد درجهت پاسخگویی به نیازهای گردشگری شهروندان مهیا سازد

حاشیه رودخانه شهری ، گردشگری شهر ی ، سرزندگی ، کیفیت محیط شهری ، پارک خطی ، سبزراه