سید عباس موسوی - کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا،گروه مهندسی شیمی
مرتضی صادقی - استادیار، دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی
الهام عامری یزدی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، گروه مهندسی شیمی

وجود مزیت های فراوان سیستم های غشایی و پیشرفت های صورت پذیرفته در این زمینه موجب گردیده است که تحقیقات گستردهای در زمینه توسعه و گسترش مواد پلیمری مختلف جهت بهینه سازی روش جداسازی گاز توسط فرآیند غشایی و همچنین توسعه روشهای نوین برای تولید غشاهایی با کارایی بالا صورت پذیرد. در این پژوهش، بهبود خواص جداسازی گاز در غشای پلی آکریلونیتریل با اضافه کردن نانوذرات سیلیکا مورد توجهقرار گرفته است که با تهیه غشای متراکم دنبال شد. از روش سل – ژل برای ساخت غشاهای نانوکامپوزیت و از روش فشار ثابت برای بررسی تراوایی گازها استفاده شد. همچنین توسط تصاویر SEM سطح مقطع غشاهای ساخته شده مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش اضافه کردن درصدهای مختلف نانوذرات سیلیکا بر خصوصیات جداسازی گاز در غشا نانوکامپوزیت بر پایه پلی آکریلونیتریل مورد بررسی قرار گرفت که افزایش همزمان انتخاب پذیری و تراوش پذیری در درصدهای پایین 2,5، 5 و 10 درصد و افزایش تراوش پذیری و کاهش انتخاب پذیری در درصدهای بالا 15 و 20 درصد مشاهده گردید.

غشا- جداسازی – گاز- پلی آکریلو نیتریل - نانوکامپوزیت- سیلیکا