سوسن ولی اهری - دانشجوی سابق کارشناشی ارشد گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز
علی اشرف صدرالدینی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز
امیرحسین ناظمی - استاد گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز
ابوالفضل مجنونی هریس - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز

گسترش فناوریهای جدید آبیاری، یکی از راه حلهای مهم برای تطابق با بحران آب به ویژه در خشکسالی های اخیر می باشد. و در این راستا طی چند سال گذشته، کاربرد سیستمهای آبیاری تحت فشار از جمله آبیاری قطرهای به منظور بهبود راندمان آب کشاورزی و استفاده بهینه از منابع آب در ایران توسعه یافته است. با هدف توسعه کمی، کیفیت کار یا عملکرد این گونه طرحها نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد. در این پژوهش ۵ سیستم آبیاری قطرهای در باغات شهرستان اهر انتخاب و بررسی گردید. در کلیه سیستمها دبی قطره چکان ها، فشار ابتدا و انتهای لوله های لترال بر روی مانیفلد انتخابی اندازه گیری شد. در هر سیستم روی لوله مانیفلد انتخابی، چهار لوله لترال در ابتدا، یک سوم فاصله از ابتدا، دو سوم فاصله از ابتدا و انتهای لوله مانیفلد انتخاب شد و روی هر لوله لترال نیز با در نظر گرفتن همان تناسب در ۴ نقطه اندازه گیری صورت گرفت. نتایج بررسیها نشان داد که عمده مشکلات سیستمها را می توان ناشی از گرفتگی قطره چکانها، عدم رعایت نکات فنی و طراحی در اجرا و مشکلات مربوط به ایستگاه کنترل مرکزی، عدم وجود نیروی انسانی کافی و مخصوصاً مشکلات بهره برداری و نگهداری سیستمها دانست.

آبیاری قطرهای، ارزیابی، بهره برداری، مدیریت