محسن اشجاری - دانشجو، گروه علوم پلیمر، پژوهشکده علوم، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ا
علیرضا مهدویان - عضو هیت علمی، گروه علوم پلیمر، پژوهشکده علوم، پژوهشگاه پلیمر و پتروش

سیستمهای نانوکامپوزیتی آلی-معدنی که در آنها ذرات معدنی در داخل ماتریسهای پلیمری جای م یگیرد، دسته جدیدی از مواد پلیمری هستند که مزایای پلیمر (فرایندپذیری و انعطا فپذیری و …) و نانو ذرات معدنی (استحکام مکانیکی، مدول و پایداری حرارتی) را درهم ادغام م یکنند. روش پلیمریزاسیون امولسیونی در مقایسه با روشهای پلیمریزاسیون پراکنشی، سوسپانسیونی و مین یامولسیونی بیشترین کاربرد را در تهیه این مواد به خود اختصاص داده است. در این پژوهش ابتدا نانوذرات سیلیکا با الئی کاسید اصلاح شدند. الئی کاسید باعث م یشود کلوخ ههای سیلیکا به عنوان هسته برای ذرات نانوکامپوزیتی پلیمری تشکیل شوند. سپس منومرهای استایرن و متی لمتاکریلات در حضور ذرات سیلیکای اصلاح شده با الئی کاسید به عنوان فاز معدنی دیسپرس، کوپلیمریزه شده و هیبریدهایی با ساختار هسته- پوسته(Core-shell) ب هدست آمد. در نهایت مکانیسم پیشنهادی واکنش مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

کپسو لدارکردن - نانوذرات سیلیکا – الئی کاسید – پلیمریزاسیون امولسیونی دان های