پرویز ضیائیان - دانشیار سنجش از دور و GIS، دانشگاه خوارزمی تهران
سوران مصطفوی صاحب - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی تهران
یونس شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، دانشگاه خوارزمی تهران
مظهر احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی تهران

زلزله یک نمونه از پدیده های طبیعی است که با وقوع آن در کشورهای اسیب پذیر منجمله کشورهای د ر حال توسعه و به طور اخص بر شهرهای انها تلفات و خسارت سنگینی را به بار می اورد.کشور ما نیز به خاطر قرار گرفتن در کمربند زلزله خیزی و وجود گسل های متعدد دربست ر کالبدی ان،سکونتگاههای شهری را ا ز پیامدهای مخرب خود به شدت تحت تاثیر قرارداد ه است بافت های فرسود ه و مسأل ه دار شهری و سکونتگاه های حاشی ه ای و غیر رسم ی بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری بیشتر از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند.یکی از مهم ترین اقدامات در مدیریت بحران زلزله ،امداد رسانی بر اسیب دیدگان از زلزله است از موثرترین فعالیت های امداد ونجات در مراحل اولیه بحران زلزله و بعد از آن تشکل های خود جوش مردمی در قالب محلات شهری است.در این مقاله ابتدا بافت فرسوده محله فیض آباد شهر کرمانشاه را از نظر آسیب پذیری در برابر زلزله با توجه به شاخص های چون نوع مصالح، قدمت ساختمان ها، تعداد طبقات، نو ع کاربری، سطح اشغال، کیفیت ابنیه ، مورد بررسی قرار داده شد ه که در مجموع 70/61 درصد محله فیض آباد بر اساس شاخص های موجود آسیب پذیر می باشند ودرنهایت با بررسی مفهوم مشارکت ،ساختار کالبدی محله در امدارسانی،به ارایه راه حل هایی در جهت ارتقای مشارکت محله ای و کاهش اثار ناشی از زلزله متناسب با اسیب پذیری ارائه نموده است.

آسیب پذیری، زلزله، بافت فرسوده، مشارکت، امداد رسانی، محله