رضا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد
الهام اسحاقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان

با گسترش تکنولوژیهای مختلف در صنعت ساختمان و گران شدن ارزش اراضی مسکونی در شهرها و همچنین وجود محدودیت های زیرساختی برای توسعه شهری، روند توسعه ساختمانها بسوی مرتفع سازی و استفاده بهینه از فضاهای مشترک ساختمان به نفع فضاهای خصوصی درحال حرکت است. این نوع توسعه باعث کاهش فضاهای انتقال نور طبیعی خورشید مانند نورگیر و پنجره ها به داخل ساختمان گردیده که به تبع آن ساکنین این ساختمان ها، از مزایای نور طبیعی محروم می شوند. اکنون با پیشرف صنعت پلیمری، نسل جدیدی از فیبر نوری با ضریب شکست بالا تولید شده که قادر است نورطبیعی را از یک نقطه کانونی گرفته و تا فواصل متفاوت عبور داده و خواص اولیه آن را نیز حفظ کند. در این مقاله سعی برآن است که با معرفی و بررسی این نسل از فیبرهای نوری، به چگونگی استفاده از آن در فضاهای داخلی ساختمان و میزان نوردهی آن پرداخته ومکان هایی در ساختمان که امروزه در طراحی داخلی به نورپردازی آن توجه خاص میشود و این سیستم می تواند در آن جایگذین سیستمهای نورپردازی متداول شود را بر اساس میزان نور مورد نیاز معرفی کرده و برای بررسی تونایی این سیستم از لحاظ میزان نوردهی استاندارد، یکی از این قسمت ها، توسط نرم افزار Dialux شبیه سازیشده و در پایان مزایای این سیستم جهت حرکت بسوی معماری پایدار بیان خواهد شد.

فیبر نوری، طراحی داخلی، طراحی روشنایی، معماری پایدار