لطیف اسمعیلی - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات آرتمیای کشور و دانشجوی دکترای دانشگاه دولتی باکو
یوسفعلی اسدپور - دکترای شیلات و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات آرتمیای کشور
افشین اسماعیلی - دانشجوی دکترای تخصصی دانشگاه آزاد و حد علوم و تحقیقات تهران
ژاله علیزاده - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات آرتمیای کشور

دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه داخلی کشور می باشد. کاهش حجم آب دریاچه از سال 1376 ه م زمان با شروع خشکسالی در منطقهآغاز شد و تا سال 1387 بیش از 6 متر از ارتفاع آب آن کاسته شد و شوری آن به حد اشباع (گرم در لیتر 300 >) رسید. در چنین شرایطخشکسالی، مقدار برخی از یون های شیمیایی و اکسیژن در آن نسبت به سال های عادی به نظر می رسد بایستی تغییر یافته باشد چرا کهشرایط زیستی را برای تنها موجود جانوری آبزی آن (آرتمیا) بسیار سخت کرده است . ب ه طوری که بر اساس گزارش های به عمل آمده ، باافزایش شوری و تغییر در ترکیبات شیمیایی آب، همچنین کاهش مواد غذایی فیتوپلانکتونی در آن، مقدار تراکم آرتمیا نیز در دریاچهشدیدا کاهش یافته است . در سال 1386 تغییرات اکسی ژن و برخی از عناصر مغذی آن شامل فسفات، نیترات و نیتریت در طول سال مورد1,44 است. مقدار متوسط ± 0,82 mg/l بررسی قرار گرفته است. نتیجه مطالعات نشان می دهد که مقدار میانگین سالانه اکسیژن حدودPO یون های 4NO ، ++ 2- NO و 3- 8,0 میلی گرم در لیتر بوده است . ± 0,06 و 8,0 ± 0,02 ، 0,52 ± آب دریاچه نیز به ترتیب 0,22(NO مقایسه مقدار اکسیژن، نیتریت 2(NO ( - و نیترات 3(- اندازه گیری شده درآب دریاچه ارومیه در همان سال با سال پر آب 1372NO نشان می دهد که مقدار اکسیژن حدود دو برابر، 3- NO حدود 6 برابر و 2- نیز حدود 8 برابر کاهش یافته است

دریاچه ارومیه، خشکسالی، نیتریت، نیترات، فسفات