سیدکمال تورنگ - دانشجوی دوره دکتری مدیریت
مهرداد مدهوشی - عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران

امروزه در روابط بین الملل تحریم ها بعنوان ابزاری برای حل و فصل اختلافات و دستیابی به اهداف سیاسی خاص تلقی می شود که غالباً نشان از نارضایتی اعضای قدرتمند شورای امنیت از رفتار بین المللی و داخلی یکی از کشورها می باشد. تجاری کردن یا تجاری سازی دانش یکی از روش هایی است که می توان بوسیله آن علم را به اقتصاد گره زد (البته با این فرض که علمی وجود داشته باشد و اقتصادی هم که پذیرای آن باشد) و تجاری سازی دانش و انتقال دانش فنی به سایر بخش های صنعت و در نتیجه با تولید محصولات می توان اقتصاد را شکوفا و اثر تحریم ها را کاهش و اثر تحریم ها را کاهش داد. تحریم اقتصادی به عنوان ابزار فشار و اجبار در پیشبرد اهداف سیاست خارجی کشورها همواره مدنظر بوده و ادبیات آن نیز یکی از بحث انگیزترین و غیرقطعی ترین ادبیات ها در روابط بین الملل است. یکی از تعاریف تحریم های اقتصادی عبارتند از: دستکاری در روابط و همکاری های اقتصادی به منظور تأمین اهداف سیاسی. امروزه تحریم اقتصادی به عنوان یک ابزار در سیاست خارجی مورد استفاده قرار می گیرد و ا ین امکان را برای کشورهای قدرتمند فراهم می آورد تا مقاصد سیاسی خود را نسبت به کشور هدف به هنگام بروز اختلاف اعمال کنند. از اصطلاح تجاری سازی دانش تعاریف مختلفی ارائه شده است. برخی آن را صرفاً استاندارد سازی عملیات تولید برای ارائه و ا نتقال دانش فنی به سایرین دانسته اند. برخی تجاری سازی را انتقال دانش و تکنولوژی از یک فرد یا گروه به فرد یا گروه دیگر به منظور به کارگیری آن در سیستم فرآیند، محصول و یا بک روش انجام کار، تعریف کرده اند. در ساده ترین تعریف، تجاری سازی به انتقال تکنولوژی بسیار نزدیک است. به عبارت دیگر فرآیند تجاری سازی، همان فرآیند انتقال دانش و تکنولوژی از مراکز تحقیقاتی به صنایع موجود یا کسب و کارهای جدید است. از تعاریف فوق بر می آید که تجاری سازی فرآیندی است که ایده، نتیجه تحقیق یا اختراع حاصل از بخش دانشگاهی را به محصولات، خدمات و فرآیندهای قابل عرضه در بازار تبدیل می کند. طبیعت فرآیند تجاری سازی مشارکت بخش دانشگاهی و بخش صنعت را در تبدیل نتایج تحقیقات به نوآوری در بازار اقتضاء می کند که این موضوع در شرایط تحریم بسیار مهم است. امروزه با مدنظر قراردادن تحریم های اقتصادی فراگرفتن روش های تجاری کردن تکنولوژی برای نوآوران و ک ارآفرینان مراکز تحقیقاتی و مؤسسات بسیار حائز اهمیت است، چرا که موفقیت تحقیق باید با توسعه و تجاری شدن آن همراه باشد. ما تاکنون در این بخش (تجاری سازی) کم کارکرده ایم، باید به دنبال سازوکارهایی باشیم که روش تبدیل ایده به محصول را به ما یاد بدهد و روند تبدیل علم به ثروت را سرعت ببخشد.

کشش بازار، فشار علم، تجاری سازی، تحریم اقتصادی