فرحناز حمدی هولاسو - کارشناس ارشد موسسه تحقیقات چغندر قند- کرج
سعید صادق زاده حمایتی - استادیار موسسه تحقیقات چغندر قند- کرج
داریوش فتح اله طالقانی - دانشیار موسسه تحقیقات چغندر قند- کرج

این تحقیق با هدف تعیین تأثیر پلیمر سنتز شده داخلی روی خصوصیات جوانه زنی بذر چغندرقند (رقم زرقان) در آزمایشگاه و گلخانه مؤسسه تحقیقات چغندرقند کرج طی سال های 90-1389 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار با استفاده از نه تیمار بذرلخت(شاهد)، بذر پوششدار با پلیمرخارجی و هفت سطح پلیمرداخلی (بین 0/5 تا 3/5 گرم به ازای هر یکصد گرم بذر) اجرا شد. نتایج عدم اختلاف معنی دار بین تیمارهای موردآزمایش ازنظر میزان جوانه زنی بذر، درصد جوانه های غیرطبیعی در آزمایشگاه و ویگور بذر در گلخانه را نشان داد. بیشترین وزن خشک ریشه چه در تیمار پلیمر داخلی (0/5 گرم در 100 گرم بذر) (4/306 گرم) همراه با بذرلخت (3/741 گرم) و بیشترین وزن خشک ساقه چه (2/463 - 1/584 گرم) مربوط به تیمارهای بذر لخت، پلیمرخارجی و پلیمر داخلی با نسبت های 1/0-0/5 گرم در 100 گرم بذر اختصاص داشت. مطالعه روند زوال بذر صرف نظر از لخت و یا پوشش پلیمری بذر، پساز گذشت 141 روز از فرآوری بذر، میزان جوانه زنی و درصد جوانه های غیرطبیعی به نحو معنی دار به ترتیب کاهش و افزایش یافت. تأثیر گذشت زمان بر ویگور بذر نیز در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری نشان دادند و بیشترین ویگور (81/36-79/33 درصد) به تیمار پلیمر داخلی به میزان 1/5-1/0 گرم به ازای 100 گرم بذر، اختصاص داشت. درنهایت، تیمار پلیمر داخلی به میزان 1/5-1/0 گرم به ازای 100 گرم بذر، به واسطه تأثیر معنی دار و مثبت بر ویگور بذر، جهت کاربرد در فرآوری بذر چغندر قند توصیه شد.

پلیمر، پوشش بذر، چغندرقند، زوال بذر، میزان جوانه زنی