افسانه ابولی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه شاهرود
حمیدرضا اصغری - اعضای هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح و نباتات، دانشگاه شاهرود
حسن مکاریان - اعضای هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح و نباتات، دانشگاه شاهرود
مهدی رحیمی - اعضای هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح و نباتات، دانشگاه شاهرود

مصرف بیش از حد علفکشهای شیمیایی نگرانیها راجع به اثرات مخرب این مواد بر سلامت محیط زیست و موجودات زنده را افزایش داده است. هدف از این آزمایش مقایسه کنترل شیمیایی و مکانیکی علف هرز واستفاده از باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن در مقایسه با کود شیمیایی و نیز اثرات آنها برفیزیولوژی و عملکرد خشک لوبیاسبز میباشد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود در سال زراعی 1392 انجام شد. فاکتورها شامل کود نیتروژن در دو سطح صفر و 150 کیلوگرم در هکتار، استفاده از باکتری ریزوبیوم و مزوریزوبیوم و فاکتور کنترل علف هرز در سه سطح، استفاده از علفکش تریفلورالین، عدم وجین دستی و وجیندستی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که، بیشترین میزان وزن خشک بوته مربوط به تلقیح مزوریزوبیوم با وجین دستی و عدم مصرف نیتروژن بود. بالاترین وزن دانه مربوط به فاکتور مزوریزوبیوم همراه با وجین دستی و 150 کیلوگرم کود بود که با فاکتور مزوریزوبیوم همراه با وجین دستی و عدم مصرف نیتروژن در یک سطح آماری قرار داشت. بیشترین عملکرد پروتئین در وجین دستی همراه با تلقیح مزوریزوبیوم و کود 150 کیلوگرم بود. وجین دستی علف هرز همراه با تلقیح باکتری و مقدار مناسب کود شیمیایی نیتروژن باعث افزایش وزن دانه و عملکرد پروتئین نسبت به کنترل شیمیایی علف هرز شد.

باکتری، لوبیا سبز، علف هرز