محمد کارآموز - دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران
سارا نظیف - دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران

تجمع جمعیت در شهرها، کمبود منابع آب با کیفیت مناسب و برخی تغییرات ناخواسته در چرخه آب شهری ناشی از تغییر اقلیم، بحران های محتمل سیستم های آب را تشدید نموده است. در دهه های گذشته اغلب بحران های آب ناشی ازکمبود آب و تنش های آبی به دلیل افزایش تقاضا بوده اند. در سال های اخیر عدم مدیریت مطلوب تقاضا و مصرف، فرسودگی زیر ساخت ها، شکست های سیستم های انتقال آب وآلودگی های گسترده در سیستمهای تامین وتوزیع آب در اثر حوادث غیرمترقبه و یا عملیات خرابکارانه موجب وقوع بحران های فراوانی در جهان گردیده است. تامین امنیت آبی جوامع تنها از طریق مدیریت صحیح این بحران ها و کاهش خسارات ناشی از آنها خصوصا در ابعاد انسانی و فرهنگی به حداقل ممکن امکان پذیر است که این مهم را می توان با تدوین الگویی جهت ارزیابی و افزایش آمادگی سیستم محقق نمود. برای این منظور باید با توجه به مشخصات فیزیکی سیستم ، نیازها و نیز عدم قطعیت های موجود در منابع و مصارف، وضعیت آمادگی سیستم برای مواجهه با شرایط بحرانی تحلیل شده و الگویی برای بهبود وضعیت آمادگی سیستم، جهت کاهش تبعات اقتصادی و غیر اقتصادی عدم عملکرد مناسب در شرایط وقوع بحران تدوین گردد. برای این منظور از شاخص های عملکرد سیستم شامل اطمینان پذیری، برگشت پذیری و آسیب پذیری استفاده شده و باتجمیع آنها میزان آمادگی سیستم ارزیابی میشود. با توجه به سطح آمادگی سیستم و بحران های محتمل، برنامه های لازم جهت مواجهه با بحران در زمان مناسب تدوین شده و بدین ترتیب خسارات ناشی ازبحران به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. در این مقاله ساختار چگونگی ارزیابی و افزایش آمادگی سیستم های تامین و توزیع آب شهری با توجه به بحران های محتمل آنها ارائه می گردد.