محسن تدین - گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
فریدون رضایی - گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
منوچهر فتاحی - گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
محمد حسین تدین - دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران

امروزه برای روسازی خطوط راه آهن ترجیحا از تراورس های پیش ساخته بتنی پیش تنیده استفاده میگردد. برای ساخت قطعات بتنی پیش ساخته ترجیح بر آن است که قطعات بتنی در حداقل زمان به مقاومت مدنظر رسیده و بتوانند حداقل تنشهای ناشی از حمل قطعات را تحمل کنند. در ضمن برای قطعات پیش تنیده، نیاز به مقاومتی میباشد که بتواند تنشهای ناشی از پیشتنیدگی را تحمل نماید. هر چه این مقاومت لازم، در زمان کمتری حاصل گردد، ظرفیت تولید کارخانه تولید تراورس بتنی پیشساخته افزایش خواهد یافت. به همین منظور، نحوه عمل آوری از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد. از طرف دیگر، تاثیر نحوه عمل آوری بر بحث دوام تراورس در محیط بهره برداری از اهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از جنبه های دوام بتن موضوع میزان جذب آب میباشد. در این تحقیق، یک نوع طرح اختلاط بتن تراورس (نسبت آب به سیمان 0.33 و عیار سیمان 465 کیلوگرم در مترمکعب) در شرایط مختلف عمل آوری (عمل آوری در آب با دمای استاندارد، عمل آوری در هوا در دمای 50، 65 و 80 درجه سانتیگراد و عمل آوری در بخار با دمای 50، 65 و 80 درجه سانتیگراد) بررسی شده است و میزان جذب آب آن در 30 دقیقه و 3 روز پس از پایان عمل آوری اندازه گیری شد. نتایج نشان میدهد استفاده از عمل آوری با بخار و یا با دمای زیاد منجر به کاهش جذب آب پس از پایان عمل آوری میگردد.

عمل آوری، بتن، تراورس، پیش ساخته، جذب آب