سعید رحیمی هرآبادی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی و مدیریت محیط دانشگاه خوارزمی
مجتبی هدائی آرانی - کارشناس ارشد ژئومورفولوژی دانشگاه تهران

یکی از رویکردهای اساسی علوم جغرافیایی ، ادراک تغییرات محیط و تعامل آن با سیستم های انسانی در راستای شناخت ظرفیت تحمل پذیری است. زئوسیستم ها به عنوان یکی از حساس ترین سیستم های محیطی است که در فرایند تغییرات محیط تسلط فعالیت های انسانی مراحل متعددی شامل تعادل یا منابع محیطی، آستانه های بحرانی، مخاطرات محیطی و بلایای محیطی را پیش رو دارد و درک این تغییرات و تعیین شاخص های موثر هر کدام از مراحل تغییرات ، زمینه های مدیریت پایدار محیط را به وجود می آورد. از طرفی بنابر نتایج تحقیق ضرورت پایداری محیط ، برنامه ریزی های محیطی بر اساس آستانه های بحرانی است. چراکه ادراک مرز تغییرات محیط به عنوان مهم ترین عامل هشدار در جهت تحقق مخاطرات محیطی قلمداد می شود و با شناخت شاخص های موثر در وقوع آستانه های بحران می توان از وقوع خسارات ناشی از پیامدهای تغییرات محیط جلوگیری به عمل اورد. در این تحقیق پدیده بیابان زایی و سیستم ریگ بلند در مناطق خشک به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفت.

سیستم های ژئومورفیک ، آستانه های بحران، سیستم های محیطی، پایداری محیط، ریگ بلند