حنانه محمدی کنگرانی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه هرمزگان
ارشک حلی ساز - استادیار گروه مرتع و آبخیرداری دانشگاه هرمزگان
زهرا سلیمانی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی بیابانزدایی دانشگاه هرمزگان
احسان تمسکی - کارشناس ارشد مهندسی بیابانزدایی دانشگاه هرمزگان

بشر برای تامین نیازهای خود مجبور به استفاده از اراضی و منابع طبیعی است که به دلیل افزایش روزافزون جمعیت و همچنین افزایش قدرت بهره برداری انسان استفاده از این منابع افزایش یافته است . از انجایی که بوم سامانه های مناطق بیابانی شکننده است الگوی نامناسب استفاده از سرزمین و تغییرات شدید در کاربری زمین در شرایط تداوم خشکسالی ها موجب تاثیر منفی بر منابع آب، کشاورزی و اقتصاد منطقه می شود که به تدریج مشکلات متعددی چون تبدیل زمین به شوره زار و گسترش بیابان ها را سبب می شود. آینده نگری حکم می کند تا انسان بر اساس دانش و نظم ، اصول حاکم بر منابع را به قاعده درآورد و متناسب با توان طبیعی به بهره برداری از آنها بپردازد. این تحقیق با هدف مقایسه درجه انطباق پذیری کاربری های فعلی و آتی در حوزه آبخیز گود مغان احمدی واقع در استان هرمزگان انجام شد. نتایج حاکی از آن است که در منطقه مورد مطالعه نزدیک به 30 درصد مساحت کل حوزه توان کشاورزی را دارا است که می تواند نیازهای اقتصادی اهالی منطقه را تامین و از مهاجرت به شهرها جلوگیری نماید.

ارزیابی توان اکولوژیکی، خشکی و خشکسالی، گود مغتن احمدی، هرمزگان، کاهش منابع