مرضیه آقاسی
ناصر مهردادی

با توسعه سریع آبزی پروری و شیلات، دو آلاینده های بالقوه ی صید ضمنی (موجودات ناخواسته) و ضایعات ماهی از جمله سر، امعا و احشا، پوست باقیمانده ی ماهی ها ، توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. پسماند ماهی دارای پتانسیل زیادی به عنوان یک منبع کربن آلی با ارزش بالا برای تولید متان بوده و همچنین دارای محدودیت (محتوای بالای نیتروژن، آمونیاک) است. هدف از این کار ارزیابی پتانسیل بالقوه از سوبسترا برای تولید بیوگاز از طریق فن آوری روند بی هوازی است. هضم بی هوازی مدت زمان زیادیست که یک راه کارآمد برای تولید سوخت های تجدید پذیر - بیوگاز – میباشد که می تواند به عنوان یک منبع انرژی برای تولید برق و حرارت استفاده شود. این منابع انرژی تجدید پذیر می تواند به منظور کاهش هزینه های پردازش های گیاهی و نیز کاهش رد پای کربن در صنعت مورد استفاده قرار گیرد. به منظور کاهش آلودگی محیط زیست دریایی از ریختن پسماند ماهی و صید ضمنی ، پسماندهای غذایی ، لجن حاصل از فاضلاب های شهری و صنعتی ، پسماندهای حیوانی برای هضم هم زمان مورد استفاده قرار گرفت . بنابراین، این پسماندهای تولید شده در صنعت و کشاورزی به جای زباله در طی هضم بی هوازی و هضم هم زمان به عنوان یک سوبسترا مورد استفاده قرار میگرد.

هضم بی هوازی ، هضم هم زمان، پسماند ماهی ، بیوگاز