سارا لطفی کتولی - دانشکده ی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران
عبدالرضا کرباسی - دانشکده ی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران
بهنوش امین زاده - دانشکده ی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران
الهام قائمی - دانشکده ی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران

در صورتی که بقای نسل های بعدی مورد توجه جامعه ی انسانی باشد، می بایست سیستم های انسانی به سمت پایداری بیش تر سوق پیدا کنند. برازنده ترین الگو جهت ساخت و حمایت سیستم های پیچیده، اکوسیستم طبیعی می باشد. در اکوسیستم طبیعی هیچ جزئی تلف نمی شود. سیستم های انسانی باید با این روش ها رقابت کنند تا به پایداری برسند. جلبک ها، موجودات فتوسنتز کننده ای هستند که دربسیاری از اکوسیستم ها موجود بوده و در همکاری برای تولید سوخت های زیستی پایدار، کاهش CO2، بازیافت پسماند دارای استعداد بالقوه ای هستند. محل های دفن پسماند شهری مخازن نهایی برای پسماند بسیاری از جوامع هستند. در این محل های دفن شیرابه تولید می شود، که می بایست برای جلوگیری از تاثیرات بلند مدت آن بر سلامت جامعه، مدیریت و تصفیه شود. جلبک های فتوسنتز کننده، یک روش تصفیه ی جایگزین را فراهم می آورند که همزمان از جذب و ترکیب مواد مغذی موجود در شیرابه ی محل دفن منابع زیستی با ارزش های اجتماعی را تولید می کنند. در این مطالعه، شیرابه ی تولید شده در محل دفن آرادکوه جهت امکان سنجی استفاده از جلبک های بومی برای تصفیه ی زیستی آن مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزهای عنصری نشان می دهد که شیرابه ی فوق تمام عناصر مورد نیاز برای فتوسنتز و رشد جلبک را داراست، با این حال در عمل شیرابه تاثیر شدید بازدارنده ای بر رشد جلبک وابسته با میزان غلظت خود نشان داد. آزمایش های انجام شده نشان داد که سمیت در شیرابه به دلیل حضور آمونیاک یونیزه نشده در آن بود. رشد جلبک در شیرابه بدون کنترلpH برای غلظت بیش از 10% شیرابه امکان پذیر نیست. رشد جلبک تنها تحت شرایط مناسب کنترل pH می تواند انجام شود،تنظیمpH نیز می تواند با افزودنCO2 و یا اسیدهیدروکلریدریک به محیط کشت جلبک انجام شود.

شیرابه، ریزجلبک، نیتروژن، فسفر، تصفیه ی زیستی