مهرنوش فروردین - کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی موسسه آموزش عالی مازیار
مرتضی بذرافشان - مربی مجتمع آموزش عالی بم
محمدرضا رشیدی - کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبائی تهران مدرس و پژوهشگر گردشگری
جمیله کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا، برنامه ریزی توریسم دانشگاه اصفهان

گردشگری ادبی به عنوان نوعی از گردشگری و زیرمجموعه گردشگری فرهنگی محسوب می شود. تلاش برای حفظ ارزش و فرهنگ غنی خصوصا در ادبیات و همچنین استفاده از پتانسیل ها در توسعه مقصدهای گردشگری با هدف اشتغال زایی و افزایش درآمدها در کلیه شهرها، مناطق، کشورها،دارای اهمیت است. در حقیقت تفاوت گردشگری ادبی با دیگر انواع گردشگری در این نکته است که گردشگران بدون هیچتبلیغات و بازاریابی و تنها با مطالعه ای که از روی علاقه شخصی ای که از روی علاقه شخصی، روی آثار ارزشمند ادبی داشته اند، اشتیاق و انگیزه کافی جهت بازدید از مکانهای ادبی راکسب می نمایند. از این رو می توان گردشگران ادبی را از جمله گردشگران حرفه ای دانست که با شناخت کافی به مقصدی سفر می کنند و جاذبه میزبان می تواند با فراهم کردن شرایط لازم برای بر آورده شدن نیاز آنها، از منافع گردشگری ادبی استفاده نماید.یکی از اصلی ترین چالش هایی که مدیران گردشگری با آن مواجه می شوند، درک واضح عواملی است که برای افراد در جهت انتخاب یک مقصد مشخص از میان بسیاری از مقصدها، ایجاد انگیزه می کند و کیفیت خدمات قابل ارائه نیز یکی از این مسائل است و هنگامی که تمام پیچیدگی های انتخاب یک مقصد کنار گذاشته می شود، مقصدها شامل تعدادی اجزای اصلی می باشند که باعث جذب بازدیدکنندگان می شوند ونیازهای آنان را در هنگام ورود به آنجا برآورده می سازند. جاذبه مرکزی به عنوان هسته مقصد و سایر خدمات و تسهیلات نیز از دیگر عوامل افزایش کیفیت برای کسب رضایت گردگشران است لذا در این مقاله ضمن شناسایی این عوامل، بوسیله پرسشنامه و طیف لیکرت وضعیت مجموعه حافظیه شیراز به عنوان مقصد گردشگری ادبی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت، که نتایج بدست آمده بیانگر رضایت کلی گردشگران درمورد این جاذبه و شرایطی است که به عنوان عوامل کیفی کلی بیان می گردند. و همچنین عدم نارضایتی گردشگران از سایر خدمات و تسهیلات نشان داد که این مجموعه باید در راستای خدمات مطلوب و جذابیت بیشتر تلاش نماید

گردشگری ادبی، عوامل کیفی، مقصد گردشگری ادبی، مجموعه حافظیه شیراز