امیررضا کریمی آذری - عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان
سیدحسین موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه غیرانتفاعی دیلمان

نظر به اینکه معماری پایدار تحت شاخص های توسعه پایدار بررسی میگردد و در حالی که نقش بالقوه ساختمانهای پایدار در ارتقاء سلامت کاربران خود در جوامع روستایی و شهری روشن است نیاز به استفاده از الگوهای توسعه پایدار درمعماری احساس میگردد. ولی امروزه ساختمانهایی بدون درنظر گرفتن شرایط اقلیمی از منظر تاثیر بر مورفولوژی معماری و حتی کارایی مصالح ساخته میشوند که موجب گردیده خصوصا درجوامع روستایی، نوعی تضاد میان نیازهای زندگی روستایی در هر اقلیم از یک سو و روابط فضایی ساختمانها و کارایی مصالح از سویی دیگر بوجود آید؛ از طرفی این تضادها باعث بروز مسایل اجتماعی متعددی گردیده که از جمله آنها در بخش مصرف، میتوان به بحران مصرف انرژی اشاره نمود. برای نیل به اهداف توسعه پایدار در تمام حوزه ها نقش متخصصان آن است که با شناخت علوم و فناوریهای نوین و ارائه استانداردها، پس از آگاهی از نیازهای بسترهای اجتماعی، از طریق ایجاد تعادل در راستای توسعه پایدار جامعه گام بردارند. همانگونه که درمعماری سنتی در گذشته، شناخت درست از نیازها و کاربرد مناسب امکانات موجود از وظایف معماران این مرز و بوم بوده است.

فناوریهای نوین، صنعت ساختمانی، اقلیم معتدل و مرطوب، توسعه پایدار