حمیدرضا خوارزمی - دانشجوی دکترا، دانشگاه شهید باهنر کرمان

اگر شاعر چکیده و پرورش یافته زمان خود باشد، می تواند به آفریدن شعرهای باشکوه نام خود را پایدار نماید. سروده های کتاب فرشته ها خودکشی کردند. فقط از جهت وزن عروضی و قالب، شکل سنتی دارند ولی شاعر با توجه به ضرورتهای زمان و مکان دوره معاصر ، با بر هم زدن فرم و زبان سروده های سنتی، به زبان و فرم تازه ای دست یافته است. این سروده ها با اصول سروده های فرانوکرایی راه تازه ای را در شعر معاصر به خصوص غزل گشوده است. به ظاهر سنتی، الگوهای تکراری و ملال آو گذشته را تابه دوره معاصر در زبان ها می چرخید، به کناری نهاده است

سنت، فرانوگرایی، شعر معاصر، فرم، ساختار