محسن خواجه خاکی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ، دانشکده کشاورزی،رودهن،ایران
علیرضا ایرانبخش - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ،استاد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه،رودهن،ایران
آرش روزبهانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ،استادیار گروه زراعت و اصلاح نبات، دانشکده کشاورزی، رودهن ،ایران
مهدی باقی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ،استادیار گروه زراعت و اصلاح نبات، دانشکده کشاورزی، رودهن ،ایران

به منظور بررسی اثر تلفیق روش های کنترل مکانیکی و شیمیایی علف های هرز بر تعداد وبیوماس (پیچک صحرایی ،سلمه تره ، تاج خروس) کشت ذرت سینگل کراس 301 آزمایشی در سال زراعی 1391 در منطقه جابان دماوند اجرا گردید این آزمایش به صورت اسپیلت پلات با سه تکرار انجام گرفت که در آن تیمار کنترل مکانیکی شامل سطوح : بدون کولتیواسیون، یک بار کولتیواسیون، دو بار کولتیواسیون و تیمار کنترل شیمیایی شامل سطوح : بدون علف کش (شاهد)، کاربرد علف کش کروز، کاربرد علف کش D 2-4 (به ترتیب 2 و 1/5 لیتر در هکتار) و تلفیق علف کش های کروز و D 2-4 با دز کاهش یافته 75% دز کامل) می باشد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای کنترل مکانیکی و کنترل شیمیایی بر صفات مورد بررسی شامل تعداد و بیوماس هر سه علف هرز به تفکیک و هم به صورت کلی در سطح احتمال 5 درصد از نظر آماری معنی دار بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که در بین سطوح تیمار کنترل مکانیکی، دوبارکولتیواسیون از نظر بیشتر صفات بیشترین میزان و بدون کولتیواسیون کمترین میزان را تولید کرد. در بین سطوح تیمار کنترل شیمیایی دز کامل تلفیق دو علف کش کروز و تو فوردی از نظر بیشتر صفات بیشترین میزان و تیمار شاهد بدون علف کش کمترین میزان را تولید کرد..همچنین اثر متقابل تیمارهای کنترل مکانیکی و کنترل شیمیایی برای اکثر صفات معنی دار بود.

ذرت، علف هرز، مدیریت تلفیقی، کولتیواسیون ، علف کش ،کروز ، توفوردی