رحیم عسگری - کارشناس ارشد اگرواکولوژی دانشگاه بیرجند
سهراب محمودی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
علیرضا کوچکی - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
عبدالمجید مهدوی دامغانی - دانشیار پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی تهران

درچنددهه اخیربدلیل افزایش جمعیت جهانی و نیاز بیشتر به تولید محصولات گیاهی و دامی سطوح زیرکشت بالا رفته و کشتهای پی درپی افزایش یافته است ازدیدگاه بوم شناختی برای رسیدن به ثبات و پایداری درکشاورزی می بایست تعادلی مناسب بین بهره برداری ازاراضی کشاورزی باآیش گذاری وجود داشته باشد لذا پژوهشی درسال 1391به منظور ارزیابی نقش اراضی تحت آیش برسلامت اگرواکوسیستم های منطقه بیرجند بین سالهای 1370تا1390 انجام شد طبق نتایج حاصله مقداراین شاخص همواره با شیب افزایشی همراه بود بطوریکه سهم اراضی تحت ایش درسال 1370معادل 1/85درصد ازکل مساحت اگرواکوسیستم ها بوده و درسال 1390به 3/75درصد رسید همچنین مشاهده شد که این سنجه با سنجه های سطح اراضی زراعی فشارزراعی براراضی عملکرد و استفاده ازروشهای کنترل زیستی و زراعی که دربررسیهای جداگانه مورد ارزیابی قرارگرفتند به ترتیب دارای همبستگی منفی و مثبت به میزان -0/871و-0/894و0/918و0/921نیز بود

سلامت اگرواکوسیستم ، کشاورزی پایدار ، آیش گذاری ، عملکرد ، ثبات ، سنجه