سیدکسری کیاییان موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، آمل
مهدی دهستانی - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل

بتن خودتراکم به عنوان یکی از پیشرفت های قابل توجه در تکنولوژی بتن، در دو دهه اخیر مطرح بوده است. از خصوصیات این بتن مقاومت در برابر جداشدگی سنگدانه ها، تسریع در عملیات ساخت، متراکم شدن تحت اثر وزن خود و غیره میباشد. دراین تحقیق با توجه به اهمیت اندرکنش میان سطوح میلگرد و بتن بر رفتار مکانیکی بتن به بررسی چسبندگی میان میلگردهای مختلف فولادی و بتن های خودتراکم پرداخته می شود. در این پژوهش با استفاده از آزمایش بیرون کشیدگی میلگرد، مقاومت چسبندگی میان سطح میلگردهای فولادی گوناگون (آجدار و ساده) و بتن خودتراکم sccمورد بررسی قرار گرفته است. میلگردها با قطرهای 8و10و12 میلیمتر در وسط نمونههای استوانهای بتن خودتراکم با ابعاد300×150میلیمتر قرار داده شدند. نتایج حاصل نشان میدهد که با افزایش قطر میلگرد، مقاومت چسبندگی کاهش و با افزایش مقاومت فشاری مقاومت چسبندگی افزایش مییابد. همچنین با توجه به نتایج آزمایشهای بیرون کشیدگی مشاهده شد که مقاومت چسبندگی در 12 نمونه با دو طرح اختلاط بالاتر و پایین تر از میلگردهای فولادی آج دار تقریبا1/5برابر بیشتر از مقاومت چسبندگی 12 نمونه با دو طرح اختلاط بالاتر و پایین تر از میلگردهای فولادی بدون آج است

مقاومت چسبندگی، میلگرد فولادی، آزمایش بیرون کشیدگی، بتن خودتراکم، نمونههای استوانهای