محمود عامری - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
جلیل شاهی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
حامد خانی سانیج - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران و عضو هیئت علمی،پژوهشکده حمل و نقل، تهران، ایران

در چند دهه اخیر استفاده از ژئوتکستایلها جهت کاهش ضخامت روکش آسفالتی مورد توجه محققین قرار گرفته است، بنابراین تعیین ارزش سازهای مصالح ژئوتکستایل 1 در روسازیها از اهمیت قابل توجهی برخوردار اس ت. روش انداز هگیری افت وخیزضربهایFWD متداولترین روش غیرمخرب ارزیابی سازه روسازی است. در این پژوهش برای ارزیابی ارزش ساز های مصالح ژئوتکستایل، 12 قطعه، هر کدام با طول در حدود 150 متر در جاده قدیم قم- تهران مورد مطالعه میدانی قرار گرفتند. در هریک از این قطعهها در دو مرحله ( قبل و بعد از اجرای لایه روکش) و در هر مرحله حداقل 12 مورد آزمایش افت وخیزضربهای انجام شد و با نتایج آنها ضخامت روکش تعیین گردید. با استفاده از دادههای آزمایش افت وخیز ضربهای در پنج قطعه از جنس آسفالت، مدلی برای ارزیابی سازهای روکش آسفالتی برای نخستین بار در این زمینه ایجاد گردی د. در 7 قطعه دیگرانواع میان لایههای ژئوتکستایل ایرانی و خارجی که در کشور کاربرد بیشتری داشتند اجرا شدند و با استفاده از مدل ب ه دست آمده، ارزش سازهای آنها مشخص شد. بر اساس نتایج این پژوهش میانگین ارزش ساز های مصالح ژئوتکستایل برابر2/92 سانتیمتر ضخامت آسفالت گرم است، در حالی که این میانگین برای ژئوتکستایلهای ایرانی برابر با2/47سانتیمتر است

مصالح ژئوتکستایل ، دستگاه افت و خیزسنج ضربه ای ، ارزش سازه ای