سیدمهدی زهرائی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیر خرمی نژاد - دانشآموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

از جمله مشکلات موجود در طراحی پلها، عدم صراحت آییننامه در نقش تکیهگاههای انبساط حرارتی نئوپرن، نسبت به پلهایی است که در آنها پایهها بهطور مستقیم به عرشه متصل شدهاند مانند پل با عرشهه سلولاردرمطالعه حاضربرای بررسی پارامتر ضریب رفتار، از پنج مدل که اتصال زیرسازه به رو سازه توسه نشیمنهای انبساط حرارتی نئوپرنها بوده د مد که پایهها مستقیماً به عرشه سلولار متصل شدهاند، استفاده گردیده استدمقادیر میانگین ضریب رفتارهای بهدست آمده از مد های عددی در حالتی که ازتکیه گاه های انبساط حرارتی نئوپرن استفاده شده است درجهت طولی برابر 4/28و درجهت عرضی برابربا5/90می باشد این مقادیردرآیین نامه به ترتیب برابر با 3و5بوده که نشان دهنده درجهت اطمینان بودن ضریب رفتارهای پیشنهادی آیین نامه است همچنین درپلهایی که پایه ها بطور مستقیم به عرشه متصل شده اند مقدارضریب رفتاردرجهت طولی برابر با 2/92ونزدیک به مقدارایین نامه ای برابر 3 ولی درجهت رعضی برابر با 2/41حدود نصف مقدارپیشنهادی ایین نامه برابر 5 بدست آمده است

پل بتنی ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، طراحی براساس عملکرد ، تکیه گاه انبساط حرارتی نئوپرن ، ضریب رفتار