رسول احمدزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور ارومیه

گردشگری روستایی به عنوان یکی ازارکان صنعت گردشگری نقش مهمی را درفرایند توسعه پایدارایفا می کند کمیسیون جهانی محیط زیست وتوسعه توسعه پایدار را اینگونه تعریف می کند توسعه ای که نیازهای نسل حاضر را برطرف می کند بدون اینکه براورده شدن آیندگان را به خطر بیندازد این تعریف باعث تغییردیدگاه ازگردشگری روستایی به گردشگری پایدارروستایی شداساس توسعه پایدارگردشگری درنظر داشتن رابطه ای است که میان سه جز سازنده محیط زیست گردشگری برقرار است مقاله حاضر بابررسی ظرفیتهای بالقوه گردشگری و تبدیل آن به ظرفیت بالفعل منطقه پیرانشهر نگین سبزگردشگری استان اذربایجان غربی نشان میدهد که فقدان رویکرد اجتماعی و فرهنگی به توسعه چه تاثیراتی برای این منطقه داشته و توسعه پایدار را با چه دشواریهایی مواجه ساخته است این مقاله با بهره گیری ازروشهای تحقیق کیفی درمقاطع زمانی متفاوت و همچنین مطالعات اسنادی و مصاحبه با مردم شناسان گردشگران و مردم منطقه به دنبال تحلیل تاثیر این تغییررویکرد عدم توجه به گردشگری تبدیل به تقویت گردشگری برتوسعه پایدار دراین منطقه می باشد نتایج پژوهش نشان میدهد که درقالب مدل sWOT میتوان نقاط ضعف گردشگری درمنطقه را بامشارکت مردم به نقاط قوت تبدیل کرد و ازفرصتهای بیرونی برای جبران تهدیدهایی که گردشگری این منطقه رابامشکل مواجه ساخته بهره برد

توسعه ، گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، اثرات اجتماعی و فرهنگی