آذر فاریابی - دانشجوی دکترا خاکشناسی، گروه مهندسی علوم خاک- دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان
حمیدرضا متین فر - دانشیار گروه مهندسی علوم خاک- دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان

براساس تعریف جامعه جهانی، تخریب اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب، به معنای بیابانزایی می باشد و تخریب اراضی مفهومی است که به هر گونه کاهش توان بالقوه خاک اطلاق می گرددحقیقتا امروزه بررسی تغییرات مکانی و زمانی پدیده های پیچیده ای مانند تخریب سرزمین و بیابانزایی بمنظور ارزیابی و پایش مستمر آنها برای مدیریت و بهره برداری صحیح آنها اجتناب ناپذیر میباشد. انتظار آن است با ورود چنین فناوریهای نوینی، امکان بررسی های بهتر و دقیقتر پدیده های زمینی میسر گردد. از این میان، فناوری سنجش از دورکه مبتنی بر تهیه اطلاعات مکانی ( در فواصل مشخص زمانی)توسط هواپیماها و ماهواره ها می باشد، نقش بسیار ارزنده ای در ارزیابی و پایش تخریب سرزمین و بیابانزایی در مقیاسهای محلی، منطقه ای و جهانی دارد. قابلیتهای فراوانی که این فناوری ایجاد نموده است (چند طیفی بودن، گستره وسیع دید، رقومی بودن، افزایش روز افزون توان تفکیک طیفی، زمینی، زمانی، رادیومتری، ارزان بودن، پوشش تکراری و تنوع طیفی، سهل الوصول بودن داده ها، دسترسی سریع به نقاط دورافتاده و دقت بالای آنها) سبب ایجاد رویکرد جدیدی در مطالعات مربوط به ارزیابی و پایش بیابانزایی گردیده است

تخریب سرزمین، سنجش از دور، بیابان زایی