امیر صفاری - کارشناس ارشد استخراج معدن، دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده مهندسی معدن، نف و ژئو یزیک،
فرهنگ سرشکی - دانشیار دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده مهندسی معدن، نف و ژئو یزیک،
محمد عطائی - استاد دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده مهندسی معدن، نف و ژئو یزیک،
کرامت قنبری - معاون معدنی منطقه طزره، شرک معادن زغال سنگ البرز شرقی،

تحلیل پتانسیل خودسوزی لایههای زغالسنگ، به علت تعدد عوامل تأثیرگذار بر آن، کااری دشوار است. تاکنون مطالعات زیادی درموردپارامترهای مؤثر بر قابلیت خودسوزی زغالسنگ انجام شده است اما در کلیه این مطالعت به اندرکنش بین پارامترهای مختلف برفرایند خودسوزی که بر نتیجه مطالعاز تأثیرگذار است توجهای نشده است و روش جامعی که کلیه این پارامترها را در نظر گرنته باشد ارائه نشده است.رویکرد سیستمهای مهندسی سنگ به عنوان یک روش سیستمی در ردهبندیهای پروژههای مهندسی مطرح میباشد که میتوان از آن در تحلیل پتانسیل خودسوزی لایههای زغالسنگ استفاده کرد. در این رویکرد، تأثیر متقابل پارامترهای مؤثر بر یکدیگر ارزیابی شده و بدین ترتیب اثر هر پارامتر در میزان تولید پتانسیل خودسوزی لایههای زغالسنگ مورد توجه قرار میگیرد. هدف ازارایه این مقاله استفاده از رویکردسیستمهای مهندسی سنگ در طبقهبندی خودسوزی لایههای مناطق زغالی پشکلاز و رزمجا از مجموعه معادن البرز شرقی میباشد. بدین منظور، در ابتدا کلیه عوامل تأثیرگذار در پدیده خودسوزی زغالسنگ شناسایی و سپس با انجام مراحال روش مذکور نظیر تشکیل ماتریس اندرکنش و کدگذاری آن، تشکیل فهرستهای ردهبندی، تعریف اندیس پتانسیل خودسوزی به صورت فرمول ریاضی برای منطقه و به دستآوردن دادههای مربوط به هر لایه، اندیسهای خاص هر لایه مورد محاسبه قرار گرنت. بنابراین طبقهبندی کاملی از لایههای منطقه مورد مطالعه ارائه شد. در نهایت، با استفاده از رویدادهای اتفاق انتاده در منطقه، یک اعتبار سنجی اولیه برای کاربرد رویکرد سیستمی در منطقه انجام شد که مقایسهها تطابق خوبی را نشان دادند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از رویکرد سیستمی در بررسی پتانسیل خودسوزی لایههای زغالی میتواند مفید باشد

خودسوزی زغالسنگ، سیستمهای مهندسی سنگ، معادن البرز شرقی